Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ


Το κατεξοχήν Πρωτοχρονιάτικο έθιμο είναι η Βασιλόπιτα. Είναι ένα έθιμο που το συναντάμε σε ολόκληρο τον Ελλαδικό χώρο με αρκετές βέβαια παραλλαγές. Οι παραλλαγές αυτές έχουν να κάνουν κυρίως με την σύσταση της.
Έτσι σε κάποια μέρη είναι κέικ ή τσουρέκι, σε άλλα αλμυρή ή γλυκιά πίτα με φύλλα ενώ σε κάποια άλλα είναι ψωμί σαν το Χριστόψωμο. Διαφορές στις Βασιλόπιτες συναντάμε και στην διακόσμηση που φέρουν. Κοινό στοιχείο πάντως της διακόσμησης είναι ένας σταυρός και η αναγραφή του έτους. Σε όλες πάντως τις περιπτώσεις η Βασιλόπιτα είναι στρογγυλή και μέσα της κρύβει ένα φλουρί.

Στην πλειοψηφία τους οι Έλληνες κόβουν τη βασιλόπιτα αμέσως μετά την αλλαγή του χρόνου. Σε μερικές όμως, περιοχές της Ελλάδας η Βασιλόπιτα κόβεται στο μεσημεριανό τραπέζι, ανήμερα του Αγίου Βασιλείου την 1η Ιανουαρίου. Όποτε πάντως και αν κοπεί, ακολουθείται το ίδιο εθιμοτυπικό: Ο νοικοκύρης την σταυρώνει τρεις φορές με ένα μαχαίρι και μετά αρχίζει να κόβει τα κομμάτια. Το πρώτο είναι του Χριστού, το δεύτερο της Παναγίας, το τρίτο του Αγίου Βασιλείου, το τέταρτο του σπιτιού και ακολουθούν τα κομμάτια των μελών της οικογένειας με σειρά ηλικίας.Κατόπιν ακολουθεί ένα τελευταίο κομμάτι, αυτό του φτωχού. Σε κάποιες περιοχές, κυρίως αγροτικές, κόβονται και δύο κομμάτια επιπλέον. Ένα για τα ζώα και ένα για τα σπαρτά. Όποιος βρει στο κομμάτι του το κρυμμένο φλουρίθεωρείται ο τυχερός της χρονιάς και συνήθως μαζί με το φλουρί ο νοικοκύρης του δίνει ένα δώρο ή ένα χρηματικό ποσό. Αν το φλουρί πέσει στα κομμάτια του Χριστού, της Παναγίας ή του Αγίου Βασιλείου, το ποσό αυτό δίνεται στην εκκλησία, ενώ αν πέσει στο κομμάτι του φτωχού το ποσό δίνεται σε κάποιον ζητιάνο.
Το κόψιμο της Βασιλόπιτας είναι από τα ελάχιστα αρχέγονα έθιμα που επιβιώνουν.

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

ΨΗΣΙΜΟ ΨΩΜΙΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΦΟΥΡΝΟ
















Εικόνες που χάνονται στο πέρασμα του χρόνου, που τόσο νοσταλγούν οι παλαιότεροι, και δηλώνουν άγνοια οι πιό νέοι.Σήμερα οι εικόνες αυτές αποτελούν ανάμνηση, οι μυρωδιές χάθηκαν και από εκείνους τους φούρνους που έκαιγαν την οξιά , τους δρύς, τους αραιούς, ελάχιστοι παραμένουν σε πείσμα του χρόνου.

















Το ψωμί για την παρασκευή του στην παραδοσιακή του μορφή απαιτούσε συγκεκριμένα υλικά όπως αλεύρι ως βασική ύλη, νερό, μαγιά (προζύμι).Το αλεύρι προερχόταν από το σιτάρι αλλά σε δύσκολες εποχές, επειδή πολλοί δε διέθεταν σιτάρι σε μεγάλες ποσότητες πρόσθεταν κριθάρι (το λεγόμενο σιμιγδάλι) ή χρησιμοποιούσαν καλαμπόκι. Το άλεσμα αρχικά γινόταν με το χειρόμυλο.Με το πέρασμα του χρόνου οι νοικοκυραίοι πηγαίνουν τα αλέσματά τους στους κυλινδρόμυλους. Έχοντας εξασφαλίσει όλες οι νοικοκυρές στο σπιτικό τους το άλεσμα παρασκεύαζαν τα ψωμιά με το γνωστό παραδοσιακό τρόπο. Κάθε νοικοκυρά που θέλει να ζυμώσει "αναπιάνει" το προζύμι από το βράδυ.

















Το προζύμι είναι στην ελληνική παράδοση η βάση του ψωμιού, γι' αυτό και συνδέθηκε με παρατηρήματα και προλήψεις και πρέπει να παρασκευάζεται σε κάποια μεγάλη στιγμή (Παραμονή Χριστουγέννων, Πρωτοχρονιάς, Μ. Τετάρτη κ.λ.π) Η νοικοκυρά ρίχνει σ' ένα δοχείο ζεστό νερό και σ' αυτό προσθέτει την ανάλογη ποσότητα αλευριού καθώς και το προζύμι που είχε κρατήσει από το προηγούμενο ζύμωμα. Όταν τα υλικά ζυμωθούν καλά, η μάζα που προκύπτει τοποθετείται όλη τη νύχτα σε ζεστό μέρος για να γίνει.


















Το αλεύρι είναι το βασικότερο συστατικό της αρτοποιίας και γι' αυτό καθορίζει τον τύπου του ψωμιού (κρίθινο, σταρένιο, καλαμποκένιο, σικαλένιο, βρώμης) και κοσκινίζεται πριν από τη χρήση με χοντρή ή ψιλή κρισάρα για να διαχωριστεί από το πίτουρο.
Το πρωί αρχίζει το ζύμωμα. Στο σκαφίδι διαλύει το προζύμι σε νερό, προσθέτει αλάτι και αλεύρι και ανακατεύει. Η αρχική ζύμωση γίνεται με λίγο νερό δηλ. η νοικοκυρά "ξεροζυμώνει". Ύστερα "γαλακτίζει" τη ζύμη δηλαδή προσθέτει λίγο - λίγο το νερό και ολοκληρώνει το ζύμωμα. Βάζει το ζυμάρι σε χαλκωματένια ταψιά λαδωμένα και τα βάζει στο παραγώνι (ζεστό μέρος), τα σκεπάζει με ρούχα για να εξασφαλιστεί η κατάλληλη θερμοκρασία για να "ανέβει" η ζύμη.


















Όταν φουσκώσει το ζυμάρι "καίει" το φούρνο, ο οποίος είναι έτοιμος όταν ασπρίσει. Εμπειρικά για να είναι κατάλληλος πρέπει, αν βάλεις ένα κουτάλι με αλεύρι μέσα θα πάρει ωραίο κίτρινο χρώμα. Αν αρπάξει τότε βρέχει τον πανιστή και περνάει μια φορά το δάπεδο ή βρέχει το καπάκι του. Τότε με το σύρτη ή τη φουρνομασιά τραβάει έξω από το φούρνο τα κάρβουνα και με τον πανιστή καθαρίζει το δάπεδό τους να μην έχει στάχτες. Ρίχνει τα ταψιά στο φούρνο, αφού τα χαράξει, και σε δύο περίπου ώρες το ψωμί είναι έτοιμο .
Τη ζύμη κάποιες φορές δεν την έβαζαν σε ταψιά, αλλά την έπλαθαν, την έβαζαν στο πλαστήρι και την έψηναν στο φούρνο (καρβέλια).
Αφού το ψωμί φουσκώσει στο πανί, ακολουθεί το πλάσιμο στο χέρι και στη συνέχεια το φούρνισμα με το φτυάρι, μια διαδικασία που απαιτεί να στέκεσαι όρθιος μπροστά από το φούρνο περί τις δύο ώρες. Πριν από το φούρνισμα δε, προηγείται το πάνισμα, όπου με ένα βρεγμένο πανί δεμένο πάνω σε κοντάρι τριών μέτρων, σκουπίζει το φούρνο και παίρνει την πρώτη κάψα.

Όταν το ψήσιμο ξεκινά η θερμοκρασία στον φούρνο αγγίζει τους 330 βαθμούς ενώ όταν η φουρνιά τελειώνει, πέφτει στους 240.  Ο φούρνος καίει οξιά, δρύς, αραιούς  ελληνική, τα οποία  είναι  δίνουν καλό κάρβουνο και άρωμα στο ψωμί, στα τσουρέκια στα βουτήματα και σε όλα τα αρτοσκευάσματα που παρασκευάζουν παραδοσιακά στο χέρι.  Ψωμί ζυμωτό που παραμένει αναλλοίωτο μέχρι και μια εβδομάδα, διατηρώντας τη γεύση και τη φρεσκάδα του.

Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

ΤΑ ΕΝΝΙΑΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Τιμήθηκε η απόδοση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου με λειτουργία στο ξωκλήσι της Παναγίας στις 23 Αυγούστου παρουσία πολλών πιστών απο το χωριό και τις γύρω περιοχές .Και του χρόνου με υγεία.
ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΤΣΑΣ
 

ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ


 



Χοροί Καρύστου: " ΚΑΒΟΝΤΟΡΙΤΙΚΟΣ "

Από την εκδήλωση του Π.Σ.Ζ. "Σαν Παλιό Ραδιόφωνο" στις 20-03-2011 στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ιωαννιτών!
Κλαρίνο: Θ.Χαλιγιάννης,Β.Παπαγεωργίου,Τρομπέτα: Σ. Δράμαλης,Βιολί: Κ.Καραπάνος,Κρουστά: Α.Ντάφλος,Λαούτο: Φ.Παπαζήκος,Τραγούδι: Ι.Παπακώστας, Γ.Πατσιούρας, Π. Λάλεζας.
Χοροδιδάσκαλος: Γιάννης Τριφύλλης

Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Η ιστορία του μαγιάτικου στεφανιού

Η πρωτομαγιά είναι μια μέρα η οποία είναι συνδεδεμένη με τους αγώνες, το καλοκαίρι που σιγά σιγά έρχεται στην ζωή μας για άλλη μια χρονιά και τις εξορμήσεις στην φύση για να πιάσουμε τον Μάη. Όμως η ημέρα της Πρωτομαγιάς δεν είναι τυχαία. Είναι αφορμή για έθιμα και εκδηλώσεις που έχουν την ρίζα τους στην αρχαιότητα. Από γενιά σε γενιά έχει περάσει το έθιμο του μαγιάτικου στεφανιού, που εξακολουθεί να μας συνδέει με την παραδοσιακή Πρωτομαγιά, μια γιορτή της άνοιξης και της φύσης. Είναι η λεγόμενη κατά την αρχαιότητα «γιορτή των ανθέων». Ιδρύθηκε πρώτα στην Αθήνα, όπου με μεγαλοπρέπεια βάδιζαν προς τα ιερά πομπές με κανηφόρες, που έφερναν άνθη. Έπειτα τα Ανθεστήρια διαδόθηκαν και σε άλλες πόλεις της χώρας και πήραν πανελλήνια μορφή. Όλες οι εκδηλώσεις της ημέρας ήταν αφιερωμένες στην γονιμότητα και την καρποφορία της γης. Ο Μάιος είναι ο 5ος μήνας του χρόνου, ο οποίος αντιστοιχεί στον αρχαίο μήνα Θαργηλίωνα που γιορταζόταν με τα περίφημα Ανθεοφόρια. Ήταν αφιερωμένος στη θεά της γεωργίας Δήμητρα και την κόρη της Περσεφόνη, που τον μήνα αυτόν βγαίνει από τον Άδη κι έρχεται στη γη. Γιορτές γίνονταν και στην αρχαία Ρώμη που τις έλεγαν ροσύλλια τις οποίες διατήρησαν και οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες. Για τη λαϊκή αντίληψη, στο μήνα Μάιο συνυπάρχουν οι ιδιότητες του καλού και του κακού, της αναγέννησης και του θανάτου και συγκεντρώνονται την πρώτη του ημέρα, την Πρωτομαγιά. Στις μέρες μας η Πρωτομαγιά, με το μάζεμα των λουλουδιών για το πρωτομαγιάτικο στεφάνι, ενισχύει τις σχέσεις του ανθρώπου με τη φύση, από την οποία οι περισσότεροι έχουμε απομακρυνθεί, ζώντας στις μεγαλουπόλεις. Καλή Πρωτομαγιά! πηγή : http://now24.gr

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

ΣΤΟ ΞΩΚΛΗΣΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Πραγματοποιήθηκε θεία λειτουργία στο ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου στο Ακταίον με την ευκαιρία της αυριανής γιορτής και της σημερινής του Θωμά .Ακολούθησε αρτοκλασία και το γνωστό έθιμο με τα κεράσματα στο τέλος της λειτουργίας. Και του χρόνου !

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΜΑΡΜΑΡΙ 2012

Μέσα σε μια όμορφη εκδήλωση με σύμμαχο τον καλό καιρό, πραγματοποιήθηκε η παρέλαση του Καρναβάλου στο Μαρμάρι.Τα άρματα και τα πληρώματά τους σατίριζαν την κατάσταση που επικρατεί ατην Χώρα μας το τελευταίο διάστημα και δεν έλειψαν οι ευρηματικές ιδέες, όπως το άρμα με τους ανώνυμος.gr. Ο Δήμαρχος Νίκος Μανώλης αφιέρωσε την εκδήλωση στην καγκελάριο Μέρκελ !










Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Η πύλη της Nότιας Εύβοιας: Καρναβάλι Μαρμαρίου

Η πύλη της Nότιας Εύβοιας: Καρναβάλι Μαρμαρίου: Κάθε χρόνο, έτσι και φέτος στις 26 Φεβρουαρίου θα πραγματοποιηθεί το Καρναβάλι Μαρμαρίου με μοναδικό σκοπό, την διασκέδαση μικρών και μεγάλ...

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΛΑΤΟΜΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΥΣΤΟ


Τα Αρχαία λατομεία έκαναν την Κάρυστο παγκοσμίως γνωστή. Κατά την αρχαιότητα η νότια Καρυστία ήταν διάσημη για το μάρμαρό της.Τα αρχαία λατομεία της Όχης βρίσκονται στις νότιες πλαγιές της, μεταξύ των χωριών Μεκουνίδα και Αετού.
Ο Στράβων γράφει για τους περίφημους, “καρυστινούς κίονες” οι οποίοι ήταν μονόλιθοι. Ήταν τόσο εντατική η λατομική δραστηριότητα ώστε στο Μαρμάρι, τον κύριο κόμβο εξαγωγής καρυστινού μαρμάρου, υπήρχε ναός για τη λατρεία του Μαρμαρίνου Απόλλωνα.

Η εντατική εξόρυξη του μαρμάρου πρέπει να έγινε, κυρίως τη Ρωμαϊκή εποχή. Στην εποχή του Ιουλίου Καίσαρα (6044π.Χ.) και του Αυγούστου, το καρυστινό μάρμαρο ήταν περιζήτητο στη Ρώμη, κυρίως για την κατασκευή
μονολιθικών κιόνων. Χρησιμοποιούνταν επίσης σε επενδύσεις τοίχων και δαπέδων. Ακόμα και σήμερα στο Μοναστηράκι της Αθήνας, μπορεί κανείς να θαυμάσει μονολιθικούς κίονες καρυστινού μαρμάρου στη βιβλιοθήκη του Αδριανού.

Το αξιολογότερο μνημείο της αρχαίας λατομίας βρίσκεται στη θέση Κύλινδροι Μύλων. Εδώ διατηρούνται, στη θέση Κύλινδροι Μύλων. Εδώ διατηρούνται, στη θέση όπου λαξεύτηκαν από το μητρικό πέτρωμα, γιγάντιοι μονολιθικοί κίονες μήκους 12 μέτρων, οι κύλινδροι, όπως τους αποκαλούν οι ντόπιοι. Στα αρχαία λατομεία μπορεί κανείς να διακρίνει ίχνη της αρχαίας λατομικής δραστηριότητας π.χ. ορθογώνια λαξευμένα σε βράχο για έμπηξη πασσάλων, αποσπασμένους και μη ορθογώνιους ογκόλιθους και θραύσματα κιόνων. Το πιο ενδιαφέρον από όλα, είναι η πιθανότητα σύνδεσης των αρχαίων λατομείων με τα δρακόσπιτα της νότιας Εύβοιας. Υπάρχει η θεωρία ότι τα δρακόσπιτα ήταν ναοί αφιερωμένοι στον προστάτη των λατόμων Ηρακλή, που θωρώντας τους από μακριά τους έδινε κουράγιο και δύναμη για να συνεχίσουν το πολύμοχθο έργο τους.

Ένας στρατιωτικός συναγερμός, ίσως η απειλή της πτώσης της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, τον 3 ο αιώνα μ.Χ., είχε αποτέλεσμα την αποχώρηση της ρωμαϊκής φρουράς και την παύση της λειτουργίας των λατομείων.
Πηγή εικόνας: www.karystosmare.gr
Kείμενο : www.eviaportal.gr