ΤΟ ΦΛΟΥΡΙ ΣΤΗΝ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑ

Μια εκδοχή κατά την παράδοση έχει να κάνει με μια ιστορία που συνέβηκε πριν από εκατοντάδες χρόνια, πριν από 1500 χρόνια περίπου, στην πόλη Καισάρεια της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία. Ο Μέγας Βασίλειος ήταν δεσπότης της Καισάρειας και ζούσε αρμονικά με τους συνανθρώπους του, με αγάπη, κατανόηση και αλληλοβοήθεια.
Κάποια μέρα όμως, ένας αχόρταγος στρατηγός - τύραννος της περιοχής, ζήτησε να του δοθούν όλοι οι θησαυροί της πόλης της Καισάρειας, αλλιώς θα πολιορκούσε την πόλη για να την κατακτήσει και να την λεηλατήσει. Ο Μέγας Βασίλειος ολόκληρη τη νύχτα προσευχόταν να σώσει ο Θεός την πόλη. Ξημέρωσε η νέα μέρα και ο στρατηγός αποφασισμένος με το στρατό του περικύκλωσε αμέσως την Καισάρεια. Μπήκε με την ακολουθία του και ζήτησε να δει το Δεσπότη, ο οποίος βρισκόταν στο ναό και προσευχόταν. Με θράσος και θυμό ο αδίστακτος στρατηγός απαίτησε το χρυσάφι της πόλης καθώς και ότι άλλο πολύτιμο υπήρχε στην πόλη.

Ο Μέγας Βασίλειος απάντησε ότι οι άθρωποι της πόλης του δεν είχαν τίποτε άλλο πέρα από πείνα και φτώχια, δεν είχαν να δώσουν τίποτε αξιόλογο στον άρπαγα στρατηγό. Ο στρατηγός με το που άκουσε αυτά τα λόγια θύμωσε ακόμα περισσότερο και άρχισε να απειλεί τον Μέγα Βασίλειο ότι θα τον εξορίσει πολύ μακρυά από την πατρίδα του ή κι ακόμη μπορεί να τον σκοτώσει.
Οι χριστιανοί της Καισάρειας αγαπούσαν πολύ το Δεσπότη τους και θέλησαν να τον βοηθήσουν. Μάζεψαν λοιπόν από τα σπίτια τους ότι χρυσαφικά είχαν και του τα πρόσφεραν, ώστε δίνοντάς τα στο σκληρό στρατηγό να σωθούν. Στο μεταξύ ο ανυπόμονος στρατηγός κόντευε να σκάσει από το κακό του. Διέταξε αμέσως το στρατό του να επιτεθεί στο φτωχό λαό της πόλης. Ο Δεσπότης, ο Μέγας Βασίλειος, που ήθελε να προστατέψει την πόλη του προσευχήθηκε και μετά παρουσίασε στο στρατηγό ό,τι χρυσαφικά είχε μαζέψει μέσα σε ένα σεντούκι.
Τη στιγμή όμως που ο στρατηγός πήγε να ανοίξει το σεντούκι και να αρπάξει τους θησαυρούς, με το που ακούμπησε τα χέρια του πάνω στα χρυσαφικά, έγινε το θαύμα! Όλοι οι συγκεντρωμένοι είδαν μια λάμψη και αμέσως μετά έναν λαμπρό καβαλάρη να ορμάει με το στρατό του επάνω στον σκληρό στρατηγό και τους δικούς του. Σε ελάχιστο χρόνο ο κακός στρατηγός και οι δικοί του αφανίστηκαν. Ο λαμπρός καβαλάρης ήταν ο Άγιος Μερκούριος και στρατιώτες του οι άγγελοι.
Έτσι σώθηκε η πόλη της Καισάρειας. Τότε όμως, ο δεσπότης της, ο Μέγας Βασίλειος, βρέθηκε σε δύσκολη θέση! Θα έπρεπε να μοιράσει τα χρυσαφικά στους κατοίκους της πόλης και η μοιρασιά να είναι δίκαιη, δηλαδή να πάρει ο καθένας ό,τι ήταν δικό του. Αυτό ήταν πολύ δύσκολο. Προσευχήθηκε λοιπόν ο Μέγας Βασίλειος και ο Θεός τον φώτισε τι να κάνει. Κάλεσε τους διακόνους και τους βοηθούς του και τους είπε να ζυμώσουν ψωμάκια, όπου μέσα στο καθένα ψωμάκι θα έβαζαν και λίγα χρυσαφικά. Όταν αυτά ετοιμάστηκαν, τα μοίρασε σαν ευλογία στους κατοίκους της πόλης της Καισάρειας. Στην αρχή όλοι παραξενεύτηκαν, μα η έκπληξή τους ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν κάθε οικογένεια έκοβε το ψωμάκι αυτό κι έβρισκε μέσα τα χρυσαφικά της. Ήταν λοιπόν ένα ξεχωριστό ψωμάκι, η βασιλόπιτα. Έφερνε στους ανθρώπους χαρά κι ευλογία μαζί.
Από τότε φτιάχνουμε κι εμείς τη βασιλόπιτα με το φλουρί μέσα, την πρώτη μέρα του χρόνου, τη μέρα του Αγίου Βασιλείου. Σε πολλά μέρη, εκτός από το νόμισμα βάζουν κλαδάκια, ελιάς, στάχυα ή και καρύδια για να έχουν πλούσια σοδιά.
(στοιχεία του κειμένου πήραμε από το βιβλίο της δασκάλας Αγγελικής Μαστρομιχαλάκη "Χριστούγεννα-Πρωτοχρονιά-Θεοφάνεια")

ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ !

Μοναδικοί συνδυασμοί χρωμάτων στο τέλος του φθινοπώρου !

ΤΟ ΘΡΥΛΙΚΟ ΠΟΡΤΟ-ΛΑΦΙΑ

Ένα πλοίο ''σύμβολο'' του Νότιου Ευβοικού, για πάνω από τρεις δεκαετίες.
Υπηρέτησε πιστά τις γραμμές Ραφήνα-Μαρμάρι, Ραφήνα-Κάρυστο και παλαιότερα Ραφήνα-Στύρα, από το 1968, χρονιά που ''κτίστηκε'' στα ναυπηγεία Σωτηριάδη στο Πέραμα, μέχρι και αρχές του 2001, οπότε με αφορμή το ναυάγιο του Εξπρές Σάμινα, και το κλίμα που επικράτησε εναντίον των παλαιών πλοίων, παροπλίστηκε στο λιμάνι της Καρύστου.
Το Κάρυστος, κατασκευάστηκε το 1968 στο ναυπηγείο Σωτηριάδη στο Πέραμα. Η σχεδιάση είχε γίνει από τον ναυπηγό κ. Γ. Σωτηριάδη, ενώ η μελέτη για την πρωτότυπη πλώρη του ανήκε στον ναυπηγό κ. Γ. Παπανδρόπουλο.

Την ίδια εποχή από το ίδιο ναυπηγείο κατασκευάστηκε και η παντόφλα ''ΑΦΑΙΑ'', η οποία ήταν αδελφό πλοίο του Κάρυστος.
Πράγματι λοιπόν το Κάρυστος είχε ξεκινήσει να χτίζεται για παντόφλα, αλλά στην συνέχεια άλλαξαν τα πλάνα του και κλείστηκε.

Το όνομα που επρόκειτο αρχικά να του δοθεί ήταν ''Μαρμάρι'', μιας και αρχικά τουλάχιστον ανήκε σε κοινοπραξία Μαρμαριωτών, αλλά τελικά ονομάστηκε ''Πόρτο Λάφια'',μετά από συνεργασία λόγω οικονομικών προβλημάτων της κοινοπραξίας με τον κ. Χ. Γούση, οικοπεδούχου στον οικισμό Πόρτο Λάφια, και με αυτό το όνομα ταξίδεψε μέχρι και το 1984, οπότε και πέρασε στην GOUTOS LINES και μετά από μία αρκετά ευρεία μετασκευή, πήρε το όνομα Κάρυστος.

Το 1995-96 πέρασε από τον κ. Γούτο στον κ. Γιάννη Μιλιλή (MILILIS LINES), ο οποίος ήταν μάλιστα και ο τελευταίος του κάπτεν, πριν παροπλιστεί για δύο περίπου χρόνια στο λιμάνι της Καρύστου, και τελικά πουληθεί στον σημερινό ιδιοκτήτη του.
Να πω ακόμα ότι εκτός του Γιάννη Μιλιλή (σήμερα καπετάνιος στο ΕΥΒΟΙΑ ΣΤΑΡ), καπετάνιοι του είχαν διατελέσει ακόμα οι Α. Νόβας και Γ. Περουλάκης.

Το πλοίο σήμερα βρίσκεται παρατημένο στο Πέραμα, μετά την πτώχευση του νέου ιδιοκτήτη του, και αφού είχαν προηγηθεί εκτεταμένες εργασίες ανακαίνισης του.
Πηγή http://www.nautilia.gr

Καβοντορίτικος - Γιώργος Ρεγκούκος

Τον Καλλιανιώτικο τον λένε και Σταυρωτό επειδή πιάνονται σταυρωτά, η σύγχρονη ονομασία είναι Καβοντορίτικος. Εχει πάρει την ονομασία του από το χωριό Καλλιανού. Επίσης δεν είναι συρτός, αλλά ούτε και πηδηχτός. Είναι όπως και η μουσική του απλός, στρωτός και στερεός. Στα χωριά του Καβοντόρου τον χορεύουν συνήθως άνδρες πιάνοντας ο ένας τον άλλον από τον ώμο διότι το σταυρωτό με γυναίκες είναι κάπως ασυμβίβαστο με τις τοτε αυστηρά ηθικές αρχές των κατοίκων. Γι' αυτό και τον λένε Σταυρωτό.
Εκτέλεση : Γιώργος Ρεγκούκος

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΜΠΟΥΡΤΖΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΥΣΤΟ

Το Κάστρο (Φρούριο) Μπούρτζι βρίσκεται στον κύριο παραλιακό δρόμο της πόλης της Καρύστου. Μεσαιωνικό μνημείο κτισμένο το 1350 μ.Χ.
Είναι διώροφο εξαγωνικού σχήματος με πολλές πολεμίστρες και 24 μπουκαπόρτες περιβόλου. Ενα από τα σημαντικά αξιοθέατα κατά τις τουριστικές, πολιτιστικές διαδρομές στην περιοχή. Σώζεται ακέραιο. Για την ανέργεση του οι Βενετοί χρησιμοποίησαν (δυστυχώς) ως δομικά υλικά τα μαρμάρινα κομμάτια από Ρωμαϊκό Μαυσωλείο, που βρίσκεται στο κέντρο της αγοράς (στα Εβραϊκά).
Το φρούριο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες διατίθεται απο την Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων για την έκθεση εικαστικών έργων κατοίκων (κυρίως) της Καρύστου και της Νότιας Εύβοιας.
Πηγή :southevia.gr

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

ΑΟ

πηγή :Videotourismus

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ

Δελτίο αστυνομικής ταυτότητας πιθανώς εκδοθείσα μετά την λήξη του πολέμου, του Μπάρμπα Γιάννη ανήκοντος εις την κοινότητα Σκουασίου Νομού Ευβοίας.Εν Μαρμαρίω τη 1941 !

ΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΑΡΗ

Το φαράγγι του Δημοσάρη είναι σπάνιας ομορφιάς. Χωρίζεται σε δύο τμήματα, πάνω και κάτω, από το χωριό των Λενοσαίων. Το φαράγγι πάνω από τους Λενοσαίους είναι απότομο και άγριο. Από το χωριό των Λενοσαίων ως τη θάλασσα γίνεται μια στενή κοιλάδα. Πάνω από το φαράγγι υψώνεται ο ορεινός όγκος της Λάκκας Μπούκουρα με κορυφή τη Μπούμπλια.
Το μονοπάτι του φαραγγιού αποτελούσε έναν από τους κυριότερους διαδρόμους επικοινωνίας της νότιας Εύβοιας. Συνέδεε επίσης την περιοχή του Καλλιανού και του Καβοντόρου με την Κάρυστο. Το λιθόστρωτο μονοπάτι και τα λείψανα του καλντεριμιού είναι μεσαιωνικά ή και παλιότερα. Πιθανόν επίσης να συνδέεται με την εξόρυξη μεταλλευμάτων στην περιοχή του Καλλιανού.

Στις μέρες μας το μονοπάτι του Δημοσάρη εξακολουθεί να είναι ζωντανό πέρασμα για τους κτηνοτρόφους και τους συνεχώς περισσότερους πεζοπόρους. Η πιο ελκυστική και λιγότερο κουραστική διαδρομή έχει αφετηρία το διάσελο Πετροκάναλο (954 μ. υψόμετρο), κατηφορίζει προς βορρά και καταλήγει στην παραλία του Καλλιανού μετά από 10 περίπου χιλιόμετρα κατάβασης. Το μονοπάτι είναι βατό και σημασμένο και ένα μεγάλο τμήμα του είναι κάτω από τη σκιά των πλατανιών. Στα δυο τρίτα της διαδρομής βρίσκεται το χωριό των Λενοσαίων. Από εκεί και έπειτα η πορεία γίνεται πάνω σε χωματόδρομο για ενάμισι χιλιόμετρο. Ο χωματόδρομος δίνει τη σκυτάλη σε ένα νέο μονοπάτι που οδηγεί στη θάλασσα κάτω από τον πράσινο θόλο των πλατανιών.

Το δροσερό μικροκλίμα του φαραγγιού δημιουργεί ποικιλία δασικής και θαμνώδους βλάστησης. Ψηλά στο βουνό, στα πιο υγρά και ψυχρά σημεία του φαραγγιού, πάνω από τις πηγές και στους γκρεμούς της Γιούδας, φύονται αραιές συστάδες με ίταμους, δρυς, σφενδάμι και μεμονωμένες καστανιές. Αυτά είναι υπολείμματα προϋπάρχουσας εκτεταμένης δασικής βλάστησης.
Σε σημεία πιο ξερικά και βραχώδη, υπάρχουν δάση αριάς μέχρι τα 900 μ. υψόμετρο. Τα δάση αυτά είναι αμιγή ή σε μίξη με πλατάνια, δρυς και ρείκια. Χαρακτηριστικό του πάνω μέρους του Δημοσάρη είναι τα υπολείμματα συστάδων υπεραιωνόβιων καστανιών. Παρόχθια δάση με πλατάνια αρχίζουν από τα 1.200 μ. υψόμετρο και φτάνουν ως τη θάλασσα. Στα μεγάλα υψόμετρα ο πιο χαρακτηριστικός θάμνος είναι το ρείκι.
Τα άγρια και δύσβατα σημεία του φαραγγιού παρέχουν ασφαλείς θέσεις για τα πουλιά. Μερικά από τα πιο εντυπωσιακά είδη του φαραγγιού είναι ο νεροκότσυφας,(Cinclus cinclus), ο μπούφος (Bubo bubo), o φιδαετός (Circaetus gallicus), oi γερακίνες (Buteo buteo), τα ξεφτέρια (Accipiter nisus), η βραχοκιρκίνεζα (Falco tinnunculus), ο σπιζαετός (Hieraaetus fasciatus), ο κοκκινολαίμης (Erithacus rubecula), ο κότσυφας (Turdus merula), το αηδόνι (Luscinia megarhynchos), ο σπίνος (Fringilla coelebs) και άλλα κοινά ωδικά πουλιά.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η ερπετοπανίδα του φαραγγιού. Υπάρχουν αρκετά είδη φιδιών, όπως το νερόφιδο (Natrix natrix) (αφθονεί στο ποτάμι), η σαΐτα (Coluber najadum), ο λαφίτης (Elaphe quatuorlineata), ο σαπίτης (Malpolon monspessulanus), η οχιά (Vipera ammodytes), η δεντρογαλιά (Columber laurenti) και άλλα.

Το φαράγγι του Δημοσάρη προσφέρεται για τον κάθε φυσιολάτρη, αλλά και γι' αυτόν με εξειδικευμένα ενδιαφέροντα: δεκάδες πηγές, καταρράκτες, πανάρχαια παραποτάμια δάση, άγρια ζωή, εναλλάσσονται διαρκώς δίνοντας κάθε φορά καινούριες παραστάσεις στον περιπατητή.
Πηγή κειμένου :http:www.karystion.gr

ΟΙ ΜΑΓΓΑΝΙΑΡΕΟΙ ΣΤΟ ΧΩΝΙ !

Καβοντορίτικος με τους Μαγγανιαρέους στο Χωνί.

ο Βαγγέλης Πηλιχός στον Άγιο Δημήτριο

 

Στον Άγιο Δημήτριο 15 Αυγούστου 2011.

ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΣΙΠΟΥΡΟΥ

Το τσίπουρο είναι ένα ελληνικό αλκοολούχο ποτό το οποίο ξεκίνησε την πορεία του πριν από επτά περίπου αιώνες στα μοναστήρια του Αγίου Όρους.

Πρώτη ύλη για την παραγωγή αποστάγματος είναι τα στέμφυλα, δηλαδή η μάζα που απομένει μετά την συμπίεση του σταφυλοπολτού, με σκοπό την παραγωγή κρασιού. Αυτή η μάζα αποτελείται από τους φλοιούς των σταφυλιών, τα κουκούτσια ενώ περικλείει και κάποιο ποσοστό αζύμωτου μούστου.

Τα στέμφυλα, για να δώσουν αλκοολούχο απόσταγμα, θα πρέπει αφενός να μην έχουν αποστραγγιστεί εντελώς και αφετέρου να έχουν υποστεί αλκοολική ζύμωση, ώστε τα σάκχαρα του εναπομένοντος μούστου να μετατραπούν σε αλκοόλη.

Τα εργαλεία έχουν καθαρισθεί όλα και έχουν μπει στη θέση τους. Χρειάζεται ένα καζάνι, ένα φλόγιστρο που θα μας δίνει τη φωτιά που χρειαζόμαστε, ένα βαρέλι με νερό που θα υγροποιεί τους ατμούς από το βράσιμο που θα συμβαίνει στο πρώτο καζάνι. Επίσης χρειαζόμαστε ένα "γραδόμετρο", είναι ένας γυάλινος σωλήνας μέσα στον οποίο τοποθετείτε ένα σαν θερμόμετρο όπου με αυτό μετριένται οι Βαθμοί του ποτού, κοινώς αν είναι δυνατό ή όχι.

Η διαδικασία της απόσταξης έχει ως εξής. Ανοίγουμε το καζάνι και το γεμίζουμε με τον πολτό που έχει ζυμωθεί. Σφραγίζουμε το καζάνι στο σημείο επαφής ή με ζύμη ή με στάχτη και ανοίγουμε το φλόγιστρο. Στην αρχή η φωτιά είναι αρκετά δυνατή προκειμένου να επιτύχουμε το βράσιμο του πολτού (περίπου για 45 λεπτά για τα 80 κιλά περίπου). όταν ξεκινήσει το βράσιμο χαμηλώνουμε τη φωτιά και τη ρυθμίζουμε σε σταθερή θερμοκρασία εκεί που θα πετύχουμε την καλύτερη ροή παραγόμενου τσίπουρου. Παράλληλα στο βαρέλι που καταλήγει ο χάλκινος σωλήνας και που μέσα είναι ο λουλάς έχουμε πάντα το νερό ανοιχτό (ανανεώνεται μέσα στο βαρέλι)για να μένει κρύο και να πετυχαίνουμε την υγροποίηση των ατμών.
Το καζάνι όπου είναι τα τσίπουρα και το βαρέλι ενώνονται με το χάλκινο σωλήνα, στη μέση του βαρελιού είναι ο λουλάς, στη βάση του βαρελιού όπου καταλήγει ο λουλάς βγαίνει στη βρύση απ όπου θα ξεχυθεί το τσίπουρο.
Αφού γεμίσει η κανάτα το πρώτο που κάνουμε είναι να μετρήσουμε τους βαθμούς που ξεκινά το τσίπουρο, είναι αναμενόμενο να ξεκινήσουν αυτοί οι βαθμοί από αρκετά υψηλά επίπεδα για παράδειγμα στους 25 ή 26 βαθμούς. Να τονίσουμε εδώ πως σε αυτούς τους βαθμούς το τσίπουρο δεν μπορεί να καταναλωθεί, όσο όμως θα προχωρά η παραγωγή θα κατεβαίνουν οι συγκεκριμένοι βαθμοί. Είναι αναγκαίο λοιπόν να μετράμε τακτικά τους βαθμούς καθώς προχωρά η διαδικασία της απόσταξης. Η πρώτη απόσταξη λέγεται «σούμα» ή «χάμικο».
Έχουμε τελειώσει με την καζανιά, μας έχει δώσει όσο τσίπουρο μπορούσε και στη συνέχεια αδειάζουμε το καζάνι από τα τσίπουρα που έχουν ολοκληρώσει τη διαδικασία τους και αφού τα συγκεντρώσουμε μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε ως λίπασμα στα ίδια τα κλήματα.
Η διαδικασία παραγωγής του τσίπουρου είναι περίπου αυτή. Μέσα στο χώρο των καζανιών υπάρχει έντονο το άρωμα του τσίπουρου που δημιουργεί μια μοναδική χημεία, μια μυσταγωγία αυτού του πολύ ωραίου ποτού. Το τσίπουρο θεωρείτε ένα απο τα πιο καθαρά ποτά.

Βασικός κανόνας επιτυχίας του βρασμού και υψηλής ποιότητας του παραγόμενου προϊόντος είναι η σχολαστική καθαριότητα του βραστήρα πριν και μετά την απόσταξη.

πηγή πληροφόρησης :http://papafigos.gr/

ΚΑΒΟΝΤΟΡΙΤΙΚΟΣ ΣΚΟΠΟΣ

Καβοντορίτικος Ο χορός της Νότιας Εύβοιας. Παλαιότερη ονομασία του χορού Καλιανιώτικος. Τον Καλλιανιώτικο τον λένε και Σταυρωτό επειδή πιάνονται σταυρωτά, η σύγχρονη ονομασία είναι Καβοντορίτικος.
Εχει πάρει την ονομασία του από το χωριό Καλλιανού. Ο Καλλιανώτικος χορός είναι κυκλικός βέβαια και, παρ' όλο που οι χορευτές πιάνονται σταυρωτά, δεν έχει νησιώτικο χαρακτήρα. Επίσης δεν είναι συρτός, αλλά ούτε και πηδηχτός. Είναι όπως και η μουσική του απλός, στρωτός και στερεός.
Στα χωριά του Καβοντόρου τον χορεύουν συνήθως άνδρες πιάνοντας ο ένας τον άλλον από τον ώμο διότι το σταυρωτό με γυναίκες είναι κάπως ασυμβίβαστο με τις τοτε αυστηρά ηθικές αρχές των κατοίκων. Γι' αυτό και τον λένε Σταυρωτό.
Βασικά παίζεται από τα λυροντάουλα και τις τσαμπούνες. Οταν ο χορευτής διατάζει "τσαμπούνα" εννοεί απλώς τον Καβοντορίτικο. Τώρα που σπανίζουν τα λυρον τάουλα και οι τσαμπούνες παίζεται με εξαιρετικήν απόδοση από τα βιολιά και τα λαούτα. Το μέτρο του είναι στα 2/4, όπως κι ο Συρτός
Ο χορός είναι βαρύς και δωρικός. Κανονικά ξεκινάει με αργό τέμπο συρτού. Τα βήματα είναι αργά και κοφτά αλλά η ιδιαιτερότητά του είναι ότι οι χορευτές σε κύκλο σταυρώνουν τα χέρια μπροστά (σταυρωτός χορός) με το δεξί πιάνουν το αριστερο του διπλανόυ τους κλπ., ενώ στο ξεκίνημα και μέχρι το πρώτο κουπλέ προχωρούν πρός πίσω.
Ισως αυτό είναι συμβολικό και θέλει να φανερώσει ότι ενάντια στην σκληρότητα του τόπου του Καβο ντόρο οι άνθρωπιοι είναι σφιχτά δεμένοι και δίπλα δίπλα, κόντρα στις αντιξοότητες.

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΚΤΑΙΟΝ ΜΑΡΜΑΡΙΟΥ

Ενας χρόνος συμπληρώθηκε που το blog μας προβάλλει τις ομορφιές της περιοχής και όχι μόνο.Ευχαριστούμε τους φίλους και πατριώτες για την επίσκεψή τους στις σελίδες του χωριού μας.

ΠΑΡΑΛΙΑ ΠΟΤΑΜΙ ΠΛΑΤΑΝΙΣΤΟΥ ΕΥΒΟΙΑΣ

Από την Κάρυστο, κανείς ακολουθεί ανατολικό προσανατολισμό και διασχίζει το χωριό Αετός. Στο τέλος του χωριού που ο δρόμος διακλαδίζεται, ακολουθούμε τον αριστερό κλάδο και ανεβαίνουμε αρκετά ψηλά μέχρι που στρίβουμε προς βορά. (απέχουμε 11,5 km από την Κάρυστο). Από το σημείο εκείνο της στροφής παύουμε να βλέπουμε τον όρμο της Καρύστου και την πόλη και έχουμε δεξιά μας την θέα του Στενού του Καβοντόρου με το νησί Άνδρο στο βάθος. Ακολουθούμε τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο μέχρι το χωριό Πλατανιστός. 2 km μετά τον Πλατανιστό, αφήνουμε τον κυρίως ασφαλτοστρωμένο δρόμο και στρίβουμε στον χωματόδρομο δεξιά, ακολουθώντας τις ταμπέλες, προς τον οικισμό Ποτάμι.
Απέχει περίπου 30 km από την Κάρυστο.
Ένα ποτάμι ξεκινά από ψηλά (Πανωχώρι), διασχίζει το χωριό Πλατανιστός και φτάνοντας χαμηλά δημιουργεί μία μικρή εύφορη πεδιάδα. Απ΄ αυτό πήρε το τοπωνύμιο η περιοχή. Λίγο πριν καταλήξει στην θάλασσα, το ποτάμι διασχίζει ένα δάσος με πλατάνια. Το καλοκαίρι που τα νερά είναι λίγα, ο χώρος κάτω από τα πλατάνια κατακλύζεται από σκηνές.
Η παραλία είναι αμμώδης, αλλά, έχει και περιοχές με βότσαλο. Ο βυθός της δεν είναι ομοιόμορφος. Τα νερά, στο μεγαλύτερο μέρος, έξω κοντά στον γιαλό είναι σχετικά ρηχά και αμμώδη, αλλά, σε κάποια σημεία υπάρχουν βραχώδης σχηματισμοί. Όσον απομακρυνόμαστε από τον γιαλό, τα νερά βαθαίνουν σχετικά γρήγορα, ο βυθός αποτελείται από άμμο και ψιλό βότσαλο και το χρώμα του είναι το όμορφο γαλαζοπράσινο.
Αριστερά και δεξιά, η παραλία ορίζεται από ψηλούς βράχους, γκρεμούς. Το μήκος της είναι περίπου 1,000 μέτρα και είναι αρκετά φαρδιά (στο νότιο τμήμα της μέχρι 150 μέτρα).
Πολύ κοντά στην παραλία υπάρχουν 3 ταβέρνες που προσφέρουν φαγητό και εφόδια πρώτης ανάγκης. Υπάρχει μια μικρή μονάδα με ενοικιαζόμενα δωμάτια.
Γενικώς είναι μια παραλία που συνδυάζει φυσική ομορφιά, γαλήνη, παραμονή στη φύση, δυνατότητα φαγητού αλλά και απομόνωση.

ΚΑΡΥΣΤΟΣ-Καβοντορίτικος ''Τοπικός Χορός''

ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΣΤΑ ΡΟΥΚΛΙΑ

Σε υψόμετρο 550 μέτρων και 23 χιλ. Β.Δ. της Καρύστου βρίσκεται το χωριό ΡΟΥΚΛΙΑ, που ανήκει διοικητικά στο Δ.Καρύστου, στην κυριολεξία πνιγμένο απο την πλούσια βλάστηση που επικρατεί στην περιοχή.Στις μέρες μας το χωριό είναι σχεδόν εγκαταλελειμμένο.Στην περιοχή επικρατούν αιωνόβιες καστανιές άνω των 300 ετών, πουρνάρια, αριές και δρύς.Κάθε χρόνο πιστοί προσέρχονται απο την γύρω περιοχή για τον εορτασμό της Αγίας Παρασκευής, στις 26 Ιουλίου.-

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Nicos Chatzopoulos _ Μπάλος και τσαμπούνα

ΑΠO THN ΕΚΠΟΜΠΗ: ΣΕ ΗΧΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ-ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ. . . ΣΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ: ΝΙΚΟΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ -ΒΙΟΛΙ .

ΤΟ ΞΩΚΛΗΣΙ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ΣΤΗΝ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΗ ΜΑΡΜΑΡΙΟΥ

Μια όμορφη δουλειά απο τον φίλο του Ακταίου Κώστα Αναγνωστόπουλο. Ευχαριστούμε.

IN-KARYSTOS.GR | ΠΟΔΗΛΑΤΙΚΟΣ ΓΥΡΟΣ

Η ΣΥΛΛΗΨΗ ΕΝΟΣ ΜΕΛΙΣΣΙΟΥ ΣΤΟ ΑΚΤΑΙΟ !

Ο ΤΟΠΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΕΤ3 ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ

Από την εκπομπή Ο ΤΟΠΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ , που παρουσιάζει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΚΗΣ. Η σημερινή εκπομπή είναι αφιερωμένη στον ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ.

ΜΟΝΑΔΙΚΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ ΣΤΟ ΑΚΤΑΙΟ