Το φαράγγι του Αγίου Δημητρίου

Tο φαράγγι του Αγίου Δημητρίου είναι ένα εντυπωσιακό ασβεστολιθικό φαράγγι με τις πιο δραματικές βραχώδεις ορθοπλαγιές στην περιοχή της Όχης. Το φαράγγι διασχίζει ένας νέος δρόμος, που οδηγεί από το χωριό Άγιος Δημήτριος προς Καλλιανού και Καβο Ντόρο. Υπάρχουν και δύο καταπληκτικά μονοπάτια, που διασχίζουν το φαράγγι. Με αφετηρία τον Άγιο Δημήτριο, το ένα προχωρεί χαμηλά μέσα στο φαράγγι και καταλήγει στην πανέμορφη παραλία Σχοινοδαύλεια. Το άλλο μονοπάτι προχωρεί ψηλά, πάνω από το φαράγγι και φθάνει στον οικισμό Καλέργου.

Από εκεί κατηφορίζει απότομα στη ρεματιά του Δημοσάρη και καταλήγει στην παραλία Καλλιανού

Γεωλογία

Χωρίς αμφιβολία, το μεγαλύτερο ενδιαφέρον του φαραγγιού παρουσιάζουν η γεωλογία, καθώς και η σημασία του για τα πουλιά και τα σπάνια φυτά.

Οι πλακοειδείς στρώσεις μαρμάρου και σιπολινομαρμάρου σχηματίζουν εντυπωσιακούς πύργους, καμάρες, σπηλαιώσεις και χαραδρώσεις. Το φαράγγι έχει πολλές πηγές, ακόμη και κοντά στη θάλασσα.
Υπολείμματα δασικής βλάστησης, με πλατάνια, αριές και δρυς βρίσκονται μέσα σε απότομες ρεματιές και φύονται δίπλα στα βράχια. Το ρέμα Πορφύρας ρέει σχεδόν όλο το χρόνο, σχηματίζοντας μικρούς καταρράκτες και φυσικές πισίνες. Το φαράγγι του Αγίου Δημητρίου είναι από τις σημαντικότερες περιοχές στην Εύβοια για τα αρπακτικά πουλιά. Εδώ ζουν ή διαβαίνουν σπάνια αρπακτικά όπως ο σπιζαετός, ο πετρίτης, η αετογερακίνα, ενώ πολύ σπάνιος επισκέπτης είναι και ο χρυσαετός.

Κατά τη μετανάστευση παρατηρούνται όρνια, «σκίπες» στη γλώσσα των ντόπιων, που κάποτε ζούσαν μόνιμα και φώλιαζαν στους γκρεμούς του φαραγγιού. Εύκολα μπορεί να παρατηρήσει κανείς τις γερακίνες, τα βραχοκιρκίνεζα και το ξεφτέρι, ή να ακούσει τη βροντερή φωνή του μπούφου το βράδυ. Από βοτανικής άποψης το φαράγγι έχει επίσης ενδιαφέρον. Στις ψηλές ασβεστολιθικές πλαγιές φύονται πολλά σπάνια βραχόφιλα φυτά, ενώ υπάρχουν ιδιαίτερες φυτοκοινωνίες κοντά σε πηγές και παράκτιους γκρεμούς.

Κορυφή Μπούμπλια

Πάνω από το γραφικό χωριό του Αγίου Δημητρίου υπάρχει μια δασωμένη κοιλάδα με πλατάνια και αριές. Στο δάσος αυτό φύονται μερικές από τις μεγαλύτερες σε ηλικία καστανιές της Όχης. Πρόκειται για μεμονωμένα άτομα.Ένα ορεινό μονοπάτι ξεκινά από τον Άγιο Δημήτριο, διασχίζει ένα άγονο τοπίο όπου το ψυχρό γκρίζο χρώμα των σιπολινομαρμάρων θυμίζει ορεινό παγετώνα και καταλήγει στην κορυφή Μπούμπλια. Η διαδρομή είναι από τις ωραιότερες της Εύβοιας. Η κορυφή Μπούμπλια υψώνεται σαν πυραμίδα πάνω από τον Άγιο Δημήτριο. Η θέα είναι μοναδική. Στα πόδια μας κείτεται η κοιλάδα του Αγίου Δημητρίου και όλο το φαράγγι του Δημοσάρη. Λάκκα Μπούκουρα σημαίνει «όμορφο λιβάδι» στα αρβανίτικα.Τέτοια λιβάδια εκτείνονται στη βάση της κορυφής, όπου φυτρώνουν πλατάνια και κυλούν δροσερά νερά. Στα υψίπεδα της περιοχής αφθονεί το τσάι του βουνού της Εύβοιας, ένα ενδημικό αρωματικό φυτό, που φύεται μόνο στα βουνά της Εύβοιας και ανθίζει τον Ιούνιο.


Η παραλία Σχοινοδαύλεια

Το φαράγγι του Αγίου Δημητρίου καταλήγει σε μία μικρή δυσπρόσιτη παραλία, τη Σχοινοδαύλεια.
Η παραλία περιβάλλεται αμφιθεατρικά από σταλακτίτες, δημιουργήματα αιώνων, που σταλάζουν τη δροσιά των πηγαίων νερών. Τα χρώματα συναρπάζουν. Αν ρίξει κανείς μία ματιά προς τα πάνω, μπορεί να θαυμάσει την άγρια ομορφιά του φαραγγιού και να παρατηρήσει, αν είναι τυχερός, το πέταγμα κάποιου αρπακτικού πουλιού.

Η εκβολή του ρέματος Πορφύρα σχηματίζει μια λιμνούλα πίσω από την παραλία, αληθινό «λιμνιώνα», όπως ονομάζουν οι ντόπιοι τέτοιες εκβολές.
Είναι πολύ εύκολο να συναντήσει κανείς ερωδιούς, τουρλιά, γλαρόνια ή άλλα ασυνήθιστα πουλιά στο λιμνιώνα.

Πηγή : southevia.gr